Przemiany są nieodłączną częścią naszego życia, bez względu na to jak bardzo byśmy się temu sprzeciwiali. Mogą jednak wydarzać się rzeczy, które nas uskrzydlają lub też takie, które podcinają nam skrzydła.
W projekcie tym chciałam wzmacniać wiarę w siebie oraz dodawać mocy i tych symbolicznych „skrzydeł” osobom, którym na co dzień może tego w szczególny sposób brakować.
Projekt zrealizowany w 2021 roku, który jednocześnie był tematem mojej pracy na studiach podyplomowych z zakresu arteterapii, a konkretnie – fotografoterapii.
Częścią tego projektu był udział uczestniczek i uczestników projektu w warsztatach wzmacniających i budujących ich poczucie własnej wartości oraz sesje fotograficzne. Miało to na celu (jak również inne warsztaty w ramach tego projektu) dodanie im pewności siebie, wzmocnienie ich wewnętrznie oraz wydobycie z nich piękna oraz ich mocnych stron, a także pomoc w spojrzeniu na siebie z zupełnie nowej, wyjątkowej perspektywy.
Wychodząc z założenia, że każdy ma w sobie piękno i wyjątkowość, które można przy pomocy odpowiedniej atmosfery i środków wydobyć oraz że każda chwila jest najważniejszą chwilą naszego życia, zaprosiłam osoby z niepełnosprawnością wzroku i słuchu do tego właśnie, aby pokazały siebie w taki sposób jaki chciałyby zostać zaprezentowane.
Jednocześnie zakładałam, że zdjęcia, które powstaną nie będą retuszowane w procesie obróbki, tzn. osoby, które będą na nich prezentowane miały wyglądać jak najbardziej naturalnie. Poprzez nadanie rangi i poczucia ważności modelom i modelkom oraz poprzez postawienie ich w centrum uwagi przez te kilka chwil, obserwowałam zmiany, które zachodziły w nich z minuty na minutę. Dzięki temu powstały zdjęcia i fotografie, które nie tylko były naturalne, ale również podczas wernisażu wywoływały uśmiech i łzy wzruszenia w uczestnikach tych sesji i odbiorcach wystawy.
Projekt ten nabrał mocy terapeutycznej, gdyż każda z osób, biorących udział w sesjach, przeszła przemianę, którą uważny obserwator mógł zauważyć w trakcie całego procesu poddawania się magii powstawania tych fotografii. Początkowe onieśmielenie obiektywem oraz byciem w centrum uwagi, poprzez oswojenie z tą nową sytuacją i wzmocnienie pozytywnymi komunikatami pod adresem modeli i modelek, pokonując swoje lęki, powoli uczestnicy projektu nabierali coraz więcej odwagi i śmiałości. A poprzez pokonanie wewnętrznych ograniczeń oraz otwarcie się na to nowe wyzwanie, bezwiednie każda z tych osób wchodziła w rolę modela/modelki, czując się w niej coraz pewniej i swobodniej. Tym samym dokonywała się, widoczna na twarzach i postawie ciała, przemiana tych osób, które mogły poczuć i zobaczyć siebie z zupełnie nowej perspektywy i w nowej roli.
Wystawa fotograficzna, która odbyła się na zakończenie projektu była bardzo ważnym elementem całości. Otwarciu wystawy towarzyszył wernisaż, na który zostali zaproszeni wszyscy bohaterowie wystawy. Każda z tych osób (większość z nich po raz pierwszy w życiu) mogła zobaczyć swój wizerunek na zdjęciach, zaprezentowany w dużym formacie w antyramach w miejscu znanym i powszechnie dostępnym i chętnie odwiedzanym.
Zdjęcia prezentowane były m.in. w:
Miejska Biblioteka Publiczna w Katowicach
Wydział Sztuki i Edukacji Uniwersytetu Śląskiego
3. Festiwal Słowa im. J.Pilcha
Przedszkole nr 16 w Mysłowicach