“Świat kobiet – spotkania z samą sobą”
Projekt ten to przede wszystkim opowieść o kobietach, ich różnorodności, spojrzeniu na siebie oraz pasjach przez nich realizowanych.
Bohaterki wystawy, pomimo ograniczeń i trudności, na jakie napotykają w życiu codziennym, realizują swoje pasje, marzenia, pracują, studiują, zakładają rodziny, mają dzieci, chcą żyć normalnie, nie koncentrując się na swojej niepełnosprawności.
Idea, która przyświecała mi podczas tworzenia tego projektu była taka, aby pokazać nie tylko różnorodność kobiet, ale także ich podobieństwa oraz potrzebę wsparcia innych kobiet. Każda z nas, kobiet jest inna, choć pod pewnymi względami wszystkie jesteśmy takie same. W każdej z kobiet tkwi siła, chęć podejmowania nowych wyzwań i pragnienie sprawczości, jednakże często pomieszane z lękiem, poczuciem bezsilności czy zwątpieniem we własne możliwości i brakiem wiary w siebie. Czasem wygrywa jedno, lecz niejednokrotnie – to drugie.
W ramach projektu, który realizowałam z grupą kobiet Sensorycznie Wrażliwe w 2022 roku, kobiety zostały zaproszone do udziału w sesjach fotograficznych, które wykonałam. Sesje te miały być jednocześnie zaproszeniem do wejścia w proces przyjrzenia się sobie – tego jak każda z nich postrzega samą siebie oraz zadania sobie pytań, dotyczących tego kim jest i jaki wizerunek siebie chciałaby przekazać szerszej publiczności.
Poprzez pytania typu: „Jak siebie postrzegasz?”, „Co lubisz robić?”, „Co Ciebie określa?”, „Kim jesteś?”, „Jaką częścią siebie chcesz się podzielić z innymi?”, „Jaką siebie chcesz zaprezentować światu?” itp., chciałam skłonić bohaterki projektu do refleksji nad sobą. Każda z kobiet przygotowała następnie opis siebie, będący ich indywidualnym spojrzeniem na siebie oraz wybraniem tej cząstki siebie, którą chciałą podzielić się ze światem i przekazać innym. Jednocześnie stanowi on integralną część zdjęć i całej wystawy.
Sesje fotograficzne były częścią większego procesu, który nie polegał jedynie na sfotografowaniu kobiet w sposób odzwierciedlający wizję fotografującej. Kobiety fotografowane miały znacznie większy wpływ na jego efekt końcowy. W ten sposób, każda z uczestniczek sesji stanęła przed niezwykle trudnym zadaniem – wejrzenia w głąb siebie, spotkania się z prawdą o sobie oraz wyborem wizerunku siebie, który chciała pokazać publicznie. A to wszystko przy pomocą niezwykłego medium, jakim jest fotografia.
Kobiety przedstawione na zdjęciach to osoby z niepełnosprawnością wzroku i/lub słuchu, które robią zwykłe, a czasem też i bardziej niezwykłe rzeczy – mają pasje, prace, rodziny, studiują, realizują się poprzez różne działania, żyją aktywnie, można by rzec – „normalnie”.
Jednak często ta normalność ludzi zadziwia. Okazuje się, że problemem jest nie tylko sama niepełnosprawność, ale sposób jej postrzegania przez otoczenie. Kobiety z niepełnosprawnością doświadczają dyskryminacji wielokrotnej. Z jednej strony istnieją bariery, które spotykają w otoczeniu i przestrzeni publicznej na co dzień, a z drugiej społeczne niezrozumienie i krzywdzące stereotypy, dotyczące roli kobiet oraz samej niepełnosprawności.
Poprzez fotografie, na których kobiety pokazują siebie, w taki sposób, w jaki chciały zostać przedstawione, chciałam pokazać ich piękno, ale również to, że pomimo barier i trudności na jakie napotykają w życiu codziennym bohaterki wystawy, mogą i chcą żyć zwyczajnie, robiąc zwykłe, bądź czasem również niezwykłe rzeczy, które wzbudzają podziw i inspirują innych do działania.
Wystawa obecnie gości w Miejski Dom Kultury Bogucice-Zawodzie, natomiast w czerwcu zostanie zaprezentowana na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Śląskiego w Cieszynie.
Wystawa prezentowana była również w następujących miejscach:
Miejska Biblioteka Publiczna w Katowicach
Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Śląskiego